Fòrse gh’ó facc in tórt al Signùr e ai précc, perchè intàt che sére ‘n césa a mèssa, ma só perdìt vià a ardà i ciareghècc e a fàga sö ü giödésse töt persunàl e magare sbalàt. In del vèdei issé bèi in facia, töcc impegnàcc a servì la mèssa co la preocupassiù de mia sbaglià, co la sò èsta e la còta che i a fà sömeà amò piö picinì, sèmper coi öcc drécc a l’altàr, ma só dicc: “Con töcc i laùr bröcc che gh’è, chès-ce per fortüna i è meravigliùs e i è pròpe chèi ch’i té in pé la baraca. Mé só sigür che la famèa che la gh’à in cà ü ciareghèt la ghe rìa a èss piö buna, perchè l’esèmpe del ciareghèt che töte i matine l’và a servì la mèssa a l’contribüés a fermà tate catiérie. Se m’völ èss sincér ol sistéma de organisassiù di ciareghécc a l’è chèl amò de tace agn fà, ach ol tép a l’passa. Và bé che öna ólta gh’éra töt de ‘mparà in latì (ol Suscipiat, ol Confiteor...) e l’éra malfà. Adèss però a i è bràe a lès i preghière al micròfono, ach se i rìa sö apéna col crapì al legìo. In töte i mèsse i gh’è, ai fenerài, ai spusalésse, ai processiù, ai Via Crucis... sèmper! Se gh’è ol sul i süda, se l’piöv i sa bagna... però lur poarì i gh’à sèmper la facia alégra. I pessimisti i diserà: “Piö inàcc i sa sfalsa a’ lur”. A l’pöl vèss vira... però prima de cambià i ghe rìa col sò esèmpe a mètega in del có a ergü d’óter de fà ol ciareghèt.
